Για τα λεφτά τα κάνεις όλα!

Είναι γνωστό ότι οι μπαρ-ο-λογίες, οι νυχτερινές φιλοσοφίες και οι παραφιλολογίες υπό τους φρενήρης ρυθμούς αυτής της πόλης είναι απλώς αυτό, μπουρδολογίες. Μία συνήθεια για τη συνήθεια, κάτι να κάνεις για να περάσει η ώρα ενώ καπνίζεις και ρουφάς αλκοόλη, μια σπατάλη χρόνου για να πάψεις να αισθάνεσαι έρμαιο της καθημερινότητάς σου.
Κι όμως! Εκεί που δεν το περιμένεις, έρχεται η στιγμή που η 'ευχάριστη' διατύπωση, ενός γεγονότος που ήδη ξέρεις, σου δίνει μιαν ελπίδα, σε ξεκολλάει, σε ξεμπλοκάρει... Αυτή η στιγμή έρχεται από κάποιον που δεν γνωρίζεις-γιατί αν τον γνώριζες αυτομάτως το ευχάριστο της υπόθεσης θα διαγραφόταν από το χάρτη του μυαλού σου-αλλά κυρίως από κάποιον που δε σου γεμίζει το μάτι, γιατί όχι, και κάποιον μικρότερο, κάποιον πιο ρομαντικό, πιο ιδεαλιστή. Εκεί που η πραγματικότητα σε χτυπάει σαν κεραυνός, σε μια στιγμή μάλιστα που δε φοράς λαστιχένιους πάτους, εκεί που η υπέρβαση εχει γίνει βαρετή πραγματικότητα, εκεί ακριβώς που είσαι πεπεισμένος ότι 'δεν έχεις άλλο'...εκεί στα σκάει ο τύπος και σου λέει: 'Τα λεφτά είναι απλώς χαρτιά... Μπορείς να περνάς καλά και με τα λίγα...'
Κάτι που ακουγόταν εντελώς ουτοπικό κάποτε, τώρα δεν έχω παρά να το πιστέψω...

No more words.-

Thoughts become images, images become words, words are nothing but thin air...

Only works count. Acts, objectives, missions and achievements.

Stop talking about it, act on it.

Stop thinking about it, organise it.

Stop wishing it, do it.

Το Blog Posts από τον OK διέπεται από την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Παρόμοια διανομή 3.0 Ελλάδα.

The Bite Goes on

Έξοδοι, open-minding, κουλτουρίαση, κλείσιμο, επεξεργασία, ρολά.

Έξοδοι, συζητήσεις, αναλύσεις, επεξεργασία, κλείσιμο, ρολλά.

Έξοδοι, έφοδοι, φόβοι, άρνηση, επεξεργασία, κλείσιμο, ρολλά.

Έξοδοι, είσοδοι, επαναλήψεις, εκπλήξεις, επαναπροσδιοριμοί, επεξεργασία, κλείσιμο, ρολλά.

Έξοδοι, επανεμφανίσεις, παρεμβάσεις, επεξεργασία, κλείσιμο, ρολλά.

My life for the past 6 months

This is a story about a mess

Stories of people and awkward situations flow into my head. Stories of people with huge gaps and unfullfilled dreams and desires. Stories of most of the people that surround us everyday and we never really have a clue of whats going on in their minds.

There are people who have an obscene drive and are "doers". There are people who, spontaneously, create a party only with their own existence and who seem that they have swallowed the "lifelong happy pill". There are some others that just exist and co-exist with the rest peacefully and there are those who are scared of their own shadow and never make a step forward, in any end of their lives, before they carefully planed each step after have procrastinated for ages!

Our lives, characters and personalities are shaped up by those stories. Stories of leaders, stories of party animals, stories of bores and stories of calculative beasts. There are times when you think everything that surrounds you is so superficial-to an un bearable point-and there are times when you're missing out on so much non-shallow/superfcial and you ask yourself: "Where the hell have I been??". When you want to swallow life, experiences, sounds, smells, tastes, images, nothing can stop you. But when you hate your own reflection in the mirror, it seems as if time has stopped and your stuck between a timeless zone and your half self...

TO BE CONTINUED...

Εμπνεύσεις...(For the sake of it) Peut-etre...

"Soulwax. Most of the remixes we've made for other people over the years except for the one for Einsturzende Neubauteb because we lost it and a few we didn't think sounded good enough or just didn't fit in length-wise, but including some that are hard to find because they haven't been released yet, a few we really love, one we think is just ok, some we did for free, some we did for money, some for ourselves without permission and some for friends as swaps but never on time and always at our studio in Ghent."

Αυτή είναι η εισαγωγή/εξώφυλλο του τελευταίου δίσκου των 2 Many Djs-Soulwax.

Most of my choices I've made were made for me and only over the years except for the one "to be born in this world" because I wasn't asked, obviously because I wans't born yet, and a couple that had to be made just because they had to and because I couldn't do otherwise, but others were made out of love and others because I was forced and extorted, a couple that were just wrong and some that just cost me very little, some hurt people and some others made them blissfully smiley...always with my soulful thinking.

Αυτή είναι η δικιά μου εκδοχή.


Υ.Γ. ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΟΥΜΕ!

Το διαφημίζειν εστί φίλον σαφήν (??)

Με αφορμή το editorial ενός πρόσφατου Marketing week με τίτλο: "Η ενοχλητική Διαφήμιση" ξεκίνησε αυθόρμητα ένας διάλογος χθες με θέμα... τη διαφήμιση φυσικά.

"Δεν μπορώ αυτές τις διαφημίσεις. Όποτε διακόπτουν το πρόγραμμα για αυτές τις σβήνω! Αλλάζω κανάλι, κάνω zapping... και ξέρω ότι σε 10 λεπτά περίπου μπορώ να συνεχίσω να βλέπω την εκπομπή μου... "

(συνέχισε ο συνομιλητής μου) "Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να βγάζει τις διαφημίσεις τελείως από την οθόνη"

Η γιαγιά μου έλεγε ότι "ό,τι χρειάζεται διαφήμιση σημαίνει ότι είναι περιττό" και κατά τα φαινόμενα ο συνομιλητής μου ασπάζεται αυτήν την άποψη 100%. Επίσης, πρόκειται για έναν άνθρωπο με ευαίσθητες χορδές όσον αφορά στην αισθητική του και "το χαζοκούτι" δεν είχε καμία θέση στο σπίτι του μέχρι πριν από μία δεκαετία περίπου (!). Φανταστείτε το πολιτισμικό σοκ αυτού του ανθρώπου που μέχρι εκείνη τη στιγμή η διασκέδασή του ήταν το διάβασμα...

"Αφού το θέμα είναι αισθητικό" απάντησα ότι μπορεί και ο ίδιος να ευθύνεται (όχι εξ ολοκλήρου φυσικά) για την κακή αισθητική της διαφήμισης στην Ελλάδα...

Πως γίνεται αυτό; Μα, είναι απλό αγαπητοί μου! Αφού το κοινό επιβάλλει τις κατευθύνσεις της αισθητικής των διαφημίσεων οι marketers και οι διαφημιστές είναι υποχρεωμένοι να σκέφτονται σύμφωνα με αυτές. Δε λέω ότι όλοι αυτοί είναι ένα μάτσο άβουλα όντα, σαφώς πρόκειται για ένα σύνολο ανθρώπων με σημαντικές γνώσεις (συνήθως) στο αντικείμενο τους και άποψη γι' αυτό αλλά τελικά ποιος είναι ο στόχος τους και με τι κόστος;

Φυσικά, υπάρχει και ο αντίλογος σε αυτόν τον ισχυρισμό. Εννοείται ότι υπάρχει και η ομάδα των ανθρώπων που υποστηρίζει πως οι (μοχθηροί και κακοί, με μορφή σκουληκιού) marketers και διαφημιστές επιβάλλουν στον άμοιρο κοσμάκη την τρισάθλια αισθητική τους και επιπλέον τους παρασύρουν στον υπερκαταναλωτισμό, στην συναισθηματική εξάρτηση και τελικά-στην πραγματικότητα-στην αύξηση του συναισθηματικού κενού.

Τελικά το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό; Το κλασσικό ερώτημα που βασανίζει το σκεπτόμενο κόσμο σήμερα.

Η κοινή αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση είναι το "glou of society" όπως θα έλεγε και ο Μαρξ (μόνο που αυτός το είπε για τη θρησκεία, δεν έχει κι άδικο...) και κάθε society αποτελείται από διάφορα στρώματα (τις λεγόμενες κάστες στην Ινδία, για αυτούς που ενδιαφέρονται να εμπλουτίσουν τις εγκυκλοπαιδικές τους γνώσεις).

Κάθε διαφήμιση, διαφημιστική καμπάνια και κάθε τηλεοπτικό σποτ απευθύνεται στο δικό της κοινό άρα δεν είναι δυνατόν όλες οι διαφημίσεις να "αρέσουν" σε όλους εξίσου. Επίσης, κάθε τηλεοπτική ζώνη (οι οποίες φαντάζομαι έχουν οριστεί κατόπιν έρευνας προτιμήσεων του καταναλωτή) αποτελείται από διάφορα κοινά, διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων οπότε και οι διαφημίσεις που προβάλλονται αντιστοιχούν σε αυτούς τους ανθρώπους. Επομένως ανά 10λεπτο (ας πούμε) προβολής διαφημιστικών σποτ και μηνυμάτων τα προϊόντα και οι αισθητικές διαφέρουν κατά πολύ. Τα αποτελέσματα; Το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα είναι να βομβαρδιζόμαστε από ποικίλα μηνύματα, με διαφορετικό ύφος και τόνο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Όσο για τα μακροπρόθεσμα, αυτά είναι τελείως υποκειμενικά θεωρώ και δεν θα έχουμε ποτέ ξεκάθαρη απάντηση. Όλα είναι τόσο σύνθετα σήμερα...

Ο κοινός στόχος των marketers και των διαφημιστών είναι να παράγουν διαφημίσεις βασικά...και με οποιοδήποτε κόστος. Δεν είναι αυτοί που θα ασκήσουν κριτική σε κοινωνικά φαινόμενα, δεν είναι κοινωνιολόγοι ή ιστορικοί π. χ., αυτοί θέτουν τις βάσεις ώστε να υπάρχει έδαφος για κριτική αργότερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αισθητική μας πλήττεται μεγάλο πλήγμα καθημερινά...και ότι αυτοί οι άνθρωποι προστίθενται στην κάποτε μικρή λίστα των ομάδων ενός πληθυσμού που κρατούν τα νήματα σε μία κοινωνία.

Ο συνομιλητής μου είναι πλέον μεγάλος σε ηλικία για να μπορέσει να keep up με τους ρυθμούς μου/ μας και εκείνος "ο τρόπος για να βγαίνουν οι διαφημίσεις από την οθόνη" μπορεί απλά να αντικατασταθεί με έναν κανόνα που θα υπαγορεύει την διατήρηση της κοινής αισθητικής ανά 10λεπτο (ας πούμε) διαφημιστικού break.

Τι λέτε;

Υ. Γ. Όχι. Σαφέστατα οι διαφημίσεις δεν είναι φίλοι μας, οι διαφημιστές όμως..